Planlegging av undervisning

Eg er fullstendig klar over at dette innlegget kjem noko seint, i forhold til undervisningsøkta. Tykkjer derfor eg må informere om at det er eit heilt bevisst val frå mi side. Førelesinga var knytt opp mot den komande praksisen, derfor valde eg å bruke praksisperioden som ein del av refleksjonsgrunnlaget for blogginga.

10 tèsar for god undervisning var det "sliden" eg merka meg best. Desse tèsane, eller setningane, har eg nytta både titt og ofte som ein del av mi eiga førebuing til undervisningsøkter. Resultatet har blitt ei ubevisst pugging av setningane, noko som har vore til god hjelp. I tillegg har har tèsane vorte brukt som eit verktøy i evalueringa av så vel mitt eige, som andre sitt undervisningsopplegg.

Enkelte av setningane har merka seg ut som særs viktige, kanskje spesielt no i byrjinga av lærarutdanninga. Setning nr 1, 2 og 8 er dei eg har reflektert mest over, men eg svært spent på korleis denne oppfatninga vil utvikle seg framover.

Det beste med Carl von Ossietzky sine tèser er, etter mitt syn, den praktiske verdien dei har som verktøy for ein lærar. Dei kan nyttast både i forkant og etterkant av undervisning, med andre ord planlegging og evaluering. "Det enkle er ofte det beste", er ein setning eg likar. Sjølv om tèsene er eit resultat av grundig forskning, er dei enkle å "bryte" ned og nytte seg av.

Ein slik filosofi stiller eg meg bak, 110%. Jo enklare og tydelegare me som lærarar kan presentere stoffet for elevar, jo større er sjansen for at dei forstår. Med dette som utgangspunkt tykkjer eg, som sagt, dei 10 tèsene er ein strålande verktøy.


Nyredigert 08.04.2008

I høve til første innlegg vil eg i tillegg til tèse 1,2 og 8 leggje til nr 4. Tèse 1, 2 og 4 dreier seg om det same. Struktur, effektivitet og variassjon mellom arbeidsmåtar kan alle dekkjast av ordet organisering. Som eg har skrive i praksisoppsummeringa vert eg meir og meir bevisst på kva organisering har å sei for undervisninga. Tèse nr 8 handlar om å gjere seg forstått. Verdien av eit språk som gjev meining for elevane, vert og meir og meir sentral. Enkel, tydeleg og engasjerande kommunikasjon vil spare ein for masse gjentakingar og støy.

Den didaktiske relasjonsmodellen har me òg nytta mykje gjennom året. I tråd med LK06 meiner eg at måloppnåing er det viktegaste for for elevane. Dermed tykkjer eg at målet bør ha 1.prioritet i relasjonsmodellen - dei andre relasjonane er òg viktige, men underordna målet.

Som eit vert for læraren under planlegging er ein slik modell svært nyttig. Den peikar på kva faktorar ein må ta hensyn til, samstundes som deg ikkje dempar moglegheita til å tenkje kreativt for læraren.

Dei momenta "hugseordet" MAKVISE tek opp, er etter mi meining ei hugseliste for ein lærar. Motivere, Aktivisere, Konkretisere, Variere, Individualisere, Samarbeide og Evaluere er eit liste over kva oppgåver og plikter ein lærar må førehalde seg til. Ingen av dei er nokon mal for ein arbeidsdag, men alle er med på å bevisstgjere kva hensyn ein må ta. For læraren sin del, er det viktig å vite kva dei ulike orda "i tillegg til å kjenne verkty for å imøtekome dei krav som er stilt frå lover, skule, foreldre osb.