Dette var ynskjeøkta vår, og det passa meg heilt ypperleg å få den no. Grunnen er at eg, både i praksis og på som vikarlærar på leirkule. I begge tilfeller dreier det seg om ein elev med Asperger-syndrom, men i vidt forskjellig "utgåve".
Det er mange ulikskapar å spore, men òg nokre likskapar. Den mest markante av likskapane er trangen etter merksemd og respons frå andre elevar. Problemet deira dukkar opp då syndromet påverkar forståinga av sosiale samanhengar. I mine tilfelle blir den eine eleven ofte fysisk og utagerer ved å dytte, sparke, slå, kaste ulike gjenstandar osb. Den andre derimot er viser merksemdstrangen gjennom å rape, fise samt verbale utbrot.
No skal ikkje heile innlegget mitt dreie seg om desse tilfella, men poenget mitt er at personar med same diagnose ikkje er "like". Personleg er eg svært einig i eit system der tilpassa opplæring står sentralt. Det gjeld alle elevar, ikkje berre dei med ein diagnose. Etter mi meining har dei flinke elevane minst like stort behov for tilpassa opplæring som dei svake. Det kjennest verkeleg provoserande å sjå, eller høyra om, flinke elevar som vert nedprioritert til fordel for dei svakare.
Aksel Sandemose kan dra til h... med Jantelova si!!!!!!!!!!!!!!
tirsdag 12. februar 2008
tirsdag 5. februar 2008
Motivasjon
Nok ein gong eit utruleg viktig og interessant tema for alle, ikkje berre lærarar. Teorien som er i pemsum tykkjer eg er svært relevant og spanande. Dei to øktene me har hatt fram til no har vore prega av litt forvirring og mangelfull organisering. Likevel har det vore lærerikt nytte andre arbeidsmetodar enn vanleg. Eg tykkjer det er positivt å få prøve ut ulike arbeidsmetodar, sjølv om ikkje alt er like vellukka. Eg har i alle fall merka meg nokre av fellene som er mogelege å gå i. Sjølv om eg heilt sikkert vil ende opp i nokre sjølv, er det bra å få ei viss forståing om kva som kan gå galt.
Nyredigert 07.04.2008
Nye tankar har dukka opp hjå unge Hjortland utover våren. I praksis har eg fått sett og opplevd både motiverte og umotiverte elevar. Det har gjort meg meir nyfiken på motivasjon, og dei tankane vil eg prøve å gje uttrykk for no.
I løpet av dei siste praksisvekene opplevde me mellom anna elevar som ikkje såg relevansen i faga, elevar med angst for å mislukkast samt sprikande forventningar mellom elevar og lærar/undervisningsplan. Eg fekk òg kjenne på kroppen kor vanskeleg det var å motivere elevar som hadde "dratt ned rullegardina". Tilbake på HSH tok eg meg tid til å studere emne motivasjon grundigare. Sjølv om eg var kjend med dei ulike formene for motivasjon, var det godt å repetere dei.
Som idretts- og fjellsportsmenneske er eg godt kjend med prestasjonsmotivasjon - har kjend det på kroppen sjølv og sett andre som har ei slik kjensle. Mi erfaring seier at den kjensla ofte kjem når ein står i pressa situasjonar, og særleg dersom di avgjerd/prestasjon påverkar andre. Ved å sjå oss sjølve er det jo nettopp det me som framtidige lærarar skal gjera - ta avgjerder som påverkar andre liv.
Mazlov sitt behovshierarki er òg mykje kjent stoff. Grunnleggjande behov vil vera ein stor motivasjonsfaktor og på sin måte appelere til handling og aktivitet. Eg tykkjer det er lett å kjenne seg igjen i dei ulike stadia, noko eg trur alle gjer - frå tid til anna.
Dei to teoriane eg likevel meiner passar best er utforma av John Dewey og Albert Bandura. Eg støttar Dewey sin tanke om at aktivitet der deltakarane kan bestemme føresetnadane sjølve skapar lyst til å delta. Lysta til å delta er eit svært godt utgangspunkt for meistring, som eg meiner er den viktegaste motivasjonsfaktoren. Her kjem Albert Bandura sin Self-Efficacy inn i bilete. Denne teorien legg til grunn fire kjelder for motivasjon:
- eiga meistring - en sterkaste og viktegaste faktoren som gjev tru på eigne dugleikar
- å sjå andre, lik deg sjølv, lukkast - skapar motivasjon og tru på eigne dugleikar
- verbal overtaling - viktige personar for deg motiverer ved å ytre tru på dine dugleikar
- indre stemme/"val" av utfordring - kroppen sin ubevisste reasjon på utfordringar ("dette klarer eg"/"klarer ikkje"). Denne kan samanliknast med Vygotskij si proksimale utviklingssone. Utfordringar innanfor sona vil kroppen reagere på med "dette klarer eg" mens utfordringar utanfor sone vil gjere kroppen mindre motivert.
Ved å bruke desse teoriane/tankane bevisst, håpar eg å verta ein flinkare motivator for både framtidige elevar og andre menneske eg skal ha kontakt med.
Nyredigert 07.04.2008
Nye tankar har dukka opp hjå unge Hjortland utover våren. I praksis har eg fått sett og opplevd både motiverte og umotiverte elevar. Det har gjort meg meir nyfiken på motivasjon, og dei tankane vil eg prøve å gje uttrykk for no.
I løpet av dei siste praksisvekene opplevde me mellom anna elevar som ikkje såg relevansen i faga, elevar med angst for å mislukkast samt sprikande forventningar mellom elevar og lærar/undervisningsplan. Eg fekk òg kjenne på kroppen kor vanskeleg det var å motivere elevar som hadde "dratt ned rullegardina". Tilbake på HSH tok eg meg tid til å studere emne motivasjon grundigare. Sjølv om eg var kjend med dei ulike formene for motivasjon, var det godt å repetere dei.
Som idretts- og fjellsportsmenneske er eg godt kjend med prestasjonsmotivasjon - har kjend det på kroppen sjølv og sett andre som har ei slik kjensle. Mi erfaring seier at den kjensla ofte kjem når ein står i pressa situasjonar, og særleg dersom di avgjerd/prestasjon påverkar andre. Ved å sjå oss sjølve er det jo nettopp det me som framtidige lærarar skal gjera - ta avgjerder som påverkar andre liv.
Mazlov sitt behovshierarki er òg mykje kjent stoff. Grunnleggjande behov vil vera ein stor motivasjonsfaktor og på sin måte appelere til handling og aktivitet. Eg tykkjer det er lett å kjenne seg igjen i dei ulike stadia, noko eg trur alle gjer - frå tid til anna.
Dei to teoriane eg likevel meiner passar best er utforma av John Dewey og Albert Bandura. Eg støttar Dewey sin tanke om at aktivitet der deltakarane kan bestemme føresetnadane sjølve skapar lyst til å delta. Lysta til å delta er eit svært godt utgangspunkt for meistring, som eg meiner er den viktegaste motivasjonsfaktoren. Her kjem Albert Bandura sin Self-Efficacy inn i bilete. Denne teorien legg til grunn fire kjelder for motivasjon:
- eiga meistring - en sterkaste og viktegaste faktoren som gjev tru på eigne dugleikar
- å sjå andre, lik deg sjølv, lukkast - skapar motivasjon og tru på eigne dugleikar
- verbal overtaling - viktige personar for deg motiverer ved å ytre tru på dine dugleikar
- indre stemme/"val" av utfordring - kroppen sin ubevisste reasjon på utfordringar ("dette klarer eg"/"klarer ikkje"). Denne kan samanliknast med Vygotskij si proksimale utviklingssone. Utfordringar innanfor sona vil kroppen reagere på med "dette klarer eg" mens utfordringar utanfor sone vil gjere kroppen mindre motivert.
Ved å bruke desse teoriane/tankane bevisst, håpar eg å verta ein flinkare motivator for både framtidige elevar og andre menneske eg skal ha kontakt med.
Born og nye medier - ei slags oppsummering
Hei!
Dette temaet har strekt seg over ein periode på 3 førelesingar samt punktpaksis.
- Nettvett og åndsverkslova
- Vertøyutprøving
- Planlegging og gjennomføring av punktpraksis
Eg har blogga om dei første to tema tidlegare. Eg vil derfor byrje med punktpraksisen i dette innlegget.
Som LK06 klart og tydeleg seier, skal digitale verkty nyttast i alle fag på skulen. Eg var derfor ganske spent på kva både planlegging og gjennomføring av punktpraksis ville vise. I samråd med øvingslærarar på Langeland var me einige om å nytte punktpraksisen til å lage/redigere film. Seinare på våren kunne elevane nytte den lærdommen dei fekk om filmredigering i andre prosjekt/samanhengar. Me ordna derfor med klipp klare for redigering, samt lyd til å leggje i bakgrunnen. Når dagen kom og elevane var klare, gjekk alt saman til h......Maskinene me hadde til rådigheit arbeidde svært seint, nettverket takla ikkje mange elevar på nett samstundes så alt skar seg nærast før me hadde byrja. Derfor endte det opp med ei improvisert økt der elevane laga ein "Fotostory" i Windows Moviemaker. I etterkant tykkjer eg ikkje tema i økt vår var irrelevant, men den gav ikkje det resultatet me hadde håpa.
Dei erfaringen me gjorde denne dagen er noko me må ta lærdom av - grundig utprøving i forkant
ville kanskje gjort os merksame på problemet.
Oppsummering
Mine tankar rundt digitale verkty støttar i stor grad det som står i LK06. Relevansen i å nytte digitale verty i skulesamanheng er ingenting å sei på. Både samfunnet generelt og arbeidslivet vert stadig meir digitalt, og elevar som ikkje har kjennskap til digitale verkty vil kunne få problem å hengje med. I samfunnet kjem svært mykje av den informasjonen me treng i dagleglivet i digitale fora - ikkje alt like positivt, emn likevel til stades. Internett, TV og mobil er døme på slike fora. I arbeidslivet er òg PCen viktig, særleg md tanke på nyttige program for å arbeide mest mogleg rasjonelt.
Med dette som utgangspunkt meinereg det er både viktig å nyttig med tanke på born og unge. Særleg med tanke på tryggleik for born var dette ei AHA-oppleving for meg. Digitale fora er ikkje berre positive, då det kan hjelpe kriminelle til å få kontakt med sine fratidige offer. Det er vil vera svært viktig å forklare slike farar både elevar, foreldre og føresette.
På same måte ser eg det med oppdaging/utprøving og opplæring av nye program. Likevel har eg erfart at det fins feller å gå i ògså her. Dei problema me hadde i punktpraksis har gjeve med nokre nye synpunkt på bruken av IKT i skulen. For det første meiner eg det må vera ein føresetnad at opplæringa har eit mål. Med mål meinre eg eit synbart og relevant resultat. Digitale verkty må kun sjåast på som eit fornuftg verkty for å "levere" eit produkt. Til dømes er det både fornuftig og relevant få opplæring i Power point for å kunne framføre eit prosjektarbeid, men ikkje like relevant å nytte fri surfing på internett som ein del av undervisning. Som de sikkert har forstått, er poenget mitt elevane ikkje berre skal få opplæring i eit program, men ei slik opplæring må nyttast produktivt seinare til dømes i ei innlevering.
For oss som lærarar vil det vera naudsynt å ha kjennskap til dei program/verkty som vert nytta. Opplæring av lærarar vil derfor vera både viktig og relevant. På same måte som elevar, har lenneske har ulike måtar å lære på. I ei ideèl verd vil slik opplæring vera tilpassa kvar enkelt, men før me kjem så langt meiner eg opplæringa av lærarar bør fokusere på mest mogleg "matnyttige" program.
Ut frå dei førelesingane me har hatt, samt punktpraksis sit eg igjen med både positive og negative tankar. Det mest positive er utan tvil den opplæringam me har fått kring nettvett og åndsverslova. Inne i dette bilete ligg òg dei erfaringane me fekk gjennom punktpraksis - noko som var svært bra. På den andre sida er eg, som sagt tidlegare, noko misnøgd med HSH sine prioriteringar. Eg tykte meiner vektlegginga av underhaldningsprega program var i overkant stor.
I det store og heile er eg likevel svært nøgd med Born og nye medium som tema.
Dette temaet har strekt seg over ein periode på 3 førelesingar samt punktpaksis.
- Nettvett og åndsverkslova
- Vertøyutprøving
- Planlegging og gjennomføring av punktpraksis
Eg har blogga om dei første to tema tidlegare. Eg vil derfor byrje med punktpraksisen i dette innlegget.
Som LK06 klart og tydeleg seier, skal digitale verkty nyttast i alle fag på skulen. Eg var derfor ganske spent på kva både planlegging og gjennomføring av punktpraksis ville vise. I samråd med øvingslærarar på Langeland var me einige om å nytte punktpraksisen til å lage/redigere film. Seinare på våren kunne elevane nytte den lærdommen dei fekk om filmredigering i andre prosjekt/samanhengar. Me ordna derfor med klipp klare for redigering, samt lyd til å leggje i bakgrunnen. Når dagen kom og elevane var klare, gjekk alt saman til h......Maskinene me hadde til rådigheit arbeidde svært seint, nettverket takla ikkje mange elevar på nett samstundes så alt skar seg nærast før me hadde byrja. Derfor endte det opp med ei improvisert økt der elevane laga ein "Fotostory" i Windows Moviemaker. I etterkant tykkjer eg ikkje tema i økt vår var irrelevant, men den gav ikkje det resultatet me hadde håpa.
Dei erfaringen me gjorde denne dagen er noko me må ta lærdom av - grundig utprøving i forkant
ville kanskje gjort os merksame på problemet.
Oppsummering
Mine tankar rundt digitale verkty støttar i stor grad det som står i LK06. Relevansen i å nytte digitale verty i skulesamanheng er ingenting å sei på. Både samfunnet generelt og arbeidslivet vert stadig meir digitalt, og elevar som ikkje har kjennskap til digitale verkty vil kunne få problem å hengje med. I samfunnet kjem svært mykje av den informasjonen me treng i dagleglivet i digitale fora - ikkje alt like positivt, emn likevel til stades. Internett, TV og mobil er døme på slike fora. I arbeidslivet er òg PCen viktig, særleg md tanke på nyttige program for å arbeide mest mogleg rasjonelt.
Med dette som utgangspunkt meinereg det er både viktig å nyttig med tanke på born og unge. Særleg med tanke på tryggleik for born var dette ei AHA-oppleving for meg. Digitale fora er ikkje berre positive, då det kan hjelpe kriminelle til å få kontakt med sine fratidige offer. Det er vil vera svært viktig å forklare slike farar både elevar, foreldre og føresette.
På same måte ser eg det med oppdaging/utprøving og opplæring av nye program. Likevel har eg erfart at det fins feller å gå i ògså her. Dei problema me hadde i punktpraksis har gjeve med nokre nye synpunkt på bruken av IKT i skulen. For det første meiner eg det må vera ein føresetnad at opplæringa har eit mål. Med mål meinre eg eit synbart og relevant resultat. Digitale verkty må kun sjåast på som eit fornuftg verkty for å "levere" eit produkt. Til dømes er det både fornuftig og relevant få opplæring i Power point for å kunne framføre eit prosjektarbeid, men ikkje like relevant å nytte fri surfing på internett som ein del av undervisning. Som de sikkert har forstått, er poenget mitt elevane ikkje berre skal få opplæring i eit program, men ei slik opplæring må nyttast produktivt seinare til dømes i ei innlevering.
For oss som lærarar vil det vera naudsynt å ha kjennskap til dei program/verkty som vert nytta. Opplæring av lærarar vil derfor vera både viktig og relevant. På same måte som elevar, har lenneske har ulike måtar å lære på. I ei ideèl verd vil slik opplæring vera tilpassa kvar enkelt, men før me kjem så langt meiner eg opplæringa av lærarar bør fokusere på mest mogleg "matnyttige" program.
Ut frå dei førelesingane me har hatt, samt punktpraksis sit eg igjen med både positive og negative tankar. Det mest positive er utan tvil den opplæringam me har fått kring nettvett og åndsverslova. Inne i dette bilete ligg òg dei erfaringane me fekk gjennom punktpraksis - noko som var svært bra. På den andre sida er eg, som sagt tidlegare, noko misnøgd med HSH sine prioriteringar. Eg tykte meiner vektlegginga av underhaldningsprega program var i overkant stor.
I det store og heile er eg likevel svært nøgd med Born og nye medium som tema.
Abonner på:
Innlegg (Atom)
